W dniu 15 czerwca 2015 r. WSA w Warszawie wydał wyrok, w którym orzekł, iż stałe miejsce prowadzenia działalności w rozumieniu art. 28b ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT oraz art. 44 Dyrektywy 2006/112/WE występuje także wówczas, gdy podatnik nie angażuje własnego zaplecza technicznego i personalnego. Wystarczy, że korzysta z zaplecza innego podmiotu.
Sąd, powołując się na wyrok Trybunału Sprawiedliwości UE w sprawie C-605/12 wydany w sprawie polskiej spółki Welmory (vide wyrok WSA w Gdańsku z 19 lipca 2011 r., sygn. I SA/Gd 475/11), podzielił pogląd Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie zaprezentowany w interpretacji indywidualnej z dnia 23 czerwca 2014 r. (nr IPPP3/443-215/14-4/LK), iż „infrastruktura techniczna i zaangażowanie osobowe musi pozostawać w ścisłym związku z dokonywaniem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT”. Jednocześnie do przyjęcia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej nie jest konieczne posiadanie własnego zaplecza technicznego i personalnego; wystarczy, że podatnikowi przysługuje – na podstawie wymogu wystarczającej stałości miejsca działalności – porównywalna kontrola nad zapleczem personalnym i technicznym innego podmiotu (lokalnego).
Sąd potwierdził, iż sam fakt zarejestrowania się dla celów VAT w danym kraju (w tym przypadku – w Polsce) nie kreuje jeszcze stałego miejsca prowadzenia działalności w tym kraju w rozumieniu przepisów o VAT. Podobnie brak rejestracji tego nie wyklucza. Niemniej, gdy tak jak w rozpatrywanym przypadku spółka nie posiada na terytorium kraju (Polski) własnego zaplecza technicznego lub personalnego, to posiada w Polsce stałe miejsce prowadzenia działalności, gdy wykonuje wszelkie czynności przez pracowników kontrahentów, w ramach świadczonych przez nich na jej rzecz usług i kontrahent przechowuje towary spółki.
Omawiane orzeczenie potwierdza, że dla ustalenia stałego miejsca prowadzenia działalności nie jest wystarczające badanie wyłącznie aspektu fizycznej obecności podatnika na terytorium danego państwa, przy wykorzystaniu jego własnej infrastruktury lub personelu. Takie podejście oznacza z jednej strony, iż krąg podmiotów zagranicznych, które powinny się rejestrować w Polsce na VAT i rozliczać podatek należny z tytułu realizowanej tu sprzedaży, jest szerszy, niż mogłoby się wydawać. Z drugiej strony skutkuje dla polskich podatników zwiększonym ryzykiem związanym z, po pierwsze – rozliczaniem sprzedaży realizowanej przez te podmioty na ich rzecz w ramach mechanizmu odwrotnego obciążenia (i odliczaniem naliczonego z tego tytułu podatku), po drugie – traktowaniem sprzedaży na rzecz tych podmiotów jako niepodlegającej VAT w Polsce (z uwagi na miejsce świadczenia).
W razie pytań lub wątpliwości związanych z tematem alertu prosimy o kontakt.
Maciej Grochulski
(22) 205 22 08
maciej.grochulski@ptpodatki.pl
Aneta Gniewkiewicz
(22) 205 22 18
aneta.gniewkiewicz@ptpodatki.pl
Treść przedstawionego tutaj wyroku WSA opiera się na ustnym uzasadnieniu i nie może stanowić jedynej podstawy podejmowania działań. Uzasadnienie ustne wyroku może różnić się od treści uzasadnienia pisemnego.