To, że firma prowadząca działalność w specjalnej strefie ekonomicznej ze względu na specyfikę produkcji musi korzystać z komponentów wyprodukowanych przez jej dostawców poza SSE, nie oznacza, że traci prawo do zwolnienia w CIT.
Spór w sprawie dotyczył wykładni przepisów o CIT. Z wniosku spółki wynikało, że prowadzi
działalność gospodarczą na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (SSE) na podstawie
odpowiedniego zezwolenia i korzysta ze związanego z tym zwolnienia w CIT. W działalności
wykorzystuje wiele materiałów i półproduktów pozyskiwanych od firm zewnętrznych,
funkcjonujących poza strefą. W związku ze specjalistyczną produkcją realizowaną na zlecenie
spółki, dostawcy często nie dysponują jednak odpowiednimi środkami trwałymi, takimi jak:
maszyny i urządzenia, w tym matryce, formy i wzorniki. Dlatego spółka ustala z kontrahentami,
że zostaną one nabyte przez nią i udostępnione dostawcy wyłącznie w celu produkcji
komponentów.
Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 9 sierpnia 2017 r. (II FSK 1853/15) komentuje:
Adam Hellwig doradca podatkowy, partner kancelarii Paczuski Taudul
”Komentowany wyrok jest głosem rozsądku w sprawie konsekwencji podatkowych poniesienia wydatków na tzw. tooling. Wyrok potwierdza, że w przypadku zakupu środka trwałego oddanego do korzystania kontrahentowi, który wykonuje przy pomocy tego składnika aktywów np. komponenty, nabywane przez przedsiębiorcę strefowego, zachowuje on prawo do stanowiących koszty uzyskania przychodu odpisów amortyzacyjnych. Jest to o tyle istotne, że od czasu do czasu pojawiają się – na szczęście odosobnione – głosy, które odmawiają podatnikowi prawa do kosztów podatkowych z tytułu odpisów amortyzacyjnych w podobnych sytuacjach.
Słuszne jest również rozumowanie sądu, zgodnie z którym analizowany koszt należy przyporządkować do kosztów z tzw. działalności strefowej. Tooling jest przekazywany do korzystania kontrahentowi w celu produkcji komponentów, które są następnie używane w procesie produkcyjnym na terenie strefy. Nie można więc twierdzić, że z uwagi na zlokalizowanie jednego elementu procesu produkcyjnego poza strefą, brak jest związku wydatku na nabycie składnika aktywów z zasadniczym procesem produkcyjnym prowadzonym na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. W konsekwencji, omawiane koszty należy przyporządkować do wyniku podatkowego z działalności zwolnionej.
Omawiany w wyroku problem wiąże się z innym, równie istotnym zagadnieniem. Otóż powstaje
pytanie, czy wydatki na nabycie toolingu mogą być traktowane przez przedsiębiorców strefowych za tzw. wydatki inwestycyjne. Ma to ogromne znaczenie, albowiem wartość tych wydatków wpływa na wysokość dostępnej pomocy publicznej (czyli zwolnienia podatkowego). Wydatkami inwestycyjnymi są wydatki poniesione „na terenie strefy”. Oczywiste jest przy tym, że nie chodzi o fizyczne wydatkowanie środków pieniężnych na terenie strefy. Chodzi raczej o to, że ciężar ekonomiczny wydatku został poniesiony przez przedsiębiorcę prowadzącego działalność w strefie. Nie powinna mieć przy tym znaczenia lokalizacja środka trwałego w przypadku udostępnienia toolingu poza strefę. Spółki mające dylemat, czy traktować wydatki na tooling za tzw. wydatki inwestycyjne, mogą pomocniczo skorzystać z omawianego wyroku, w którym zaakcentowano związek między wydatkiem na nabycie składnika aktywów i procesem produkcyjnym na terenie strefy?”.
Więcej w artykule:
Rzeczpospolita
CIT: środki trwałe udostępnione dostawcy nie przekreślają preferencji