TAX ALERT 16/2020 – STAŁE MIEJSCE PROWADZENIA DZIAŁALNOŚCI GOSPODARCZEJ – W SPRAWIE DONG YANG ELECTRONICS

Uprzejmie informujemy, iż w dniu dzisiejszym (tj. 7 maja 2020 r.) Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) wydał wyrok w sprawie polskiej spółki Dong Yang Electronics (C-547/18).

W rozpatrywanej sprawie Dong Yang Electronics [Dong Yang] świadczyła usługi (montaż komponentów stanowiących własność usługobiorcy) na rzecz podmiotu z siedzibą poza UE (Korea). Usługobiorca [LG Korea] posiadał w Polsce spółkę zależną [LG Polska], która uczestniczyła w procesie produkcyjnym, tj. dostarczała komponenty do LG Polska, a po odebraniu zmontowanych płytek od LG Polska wykonywała na nich dalsze prace. Ze względu na obowiązujące przepisy prawa, LG Korea mógł prowadzić działalność w Polsce wyłączenie za pośrednictwem spółki zależnej. Zgodnie z informacjami otrzymanymi od LG Korea, Dong Yang przyjęła, że usługobiorca nie posiada w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej (DG), a w konsekwencji traktowała świadczone przez siebie usługi jako niepodlegające VAT w Polsce (wystawiała na LG Korea faktury bez VAT).

Organy podatkowe uznały, że miejscem opodatkowania przedmiotowych usług była Polska, w zakresie, w jakim LG Polska stanowiła stałe miejsce prowadzenia DG usługobiorcy. W ocenie organów Dong Yang powinna samodzielnie zbadać, który podmiot był rzeczywistym beneficjentem świadczeń, a nie opierać się wyłącznie na oświadczeniach kontrahenta.

W przedmiotowym wyroku, wydanym w związku z pytaniami przedstawionymi przez Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, przed którym sprawa zawisła, TSUE stwierdził, iż:

  • usługodawca nie może wywieść istnienia na terytorium państwa członkowskiego stałego miejsca prowadzenia DG spółki mającej siedzibę w państwie trzecim, wyłącznie opierając się na fakcie, że spółka ta posiada w tym państwie członkowskim spółkę zależną – jak wskazał TSUE, o ile możliwe jest, aby spółka zależna stanowiła stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej swej spółki dominującej, o tyle kwalifikacja taka zależy od materialnych przesłanek ustanowionych rozporządzeniem wykonawczym nr 282/2011, które należy oceniać w kontekście rzeczywistości gospodarczej i handlowej;
  • usługodawca nie jest zobowiązany do dokonania analizy stosunków umownych między usługobiorcą z państwa trzeciego a jego spółką zależną w celu określenia, czy podmiot ten posiada stałe miejsce prowadzenia DG w państwie członkowskim – TSUE wskazał, iż nie zobowiązuje do tego art. 22 rozporządzenia wykonawczego nr 282/2011, który odnosi się do relacji między usługodawcą a podatnikiem-usługobiorcą, a nie do stosunków umownych między tym podatnikiem-usługobiorcą a podmiotem, mogącym stosownie do okoliczności, być uznanym za jego stałe miejsce prowadzenia DG; ponadto, nie można zobowiązać usługodawcy do wykonywania zadań należących do organów podatkowych – czym byłoby wymaganie od niego badania stosunków umownych między spółką dominującą a spółką zależną, w sytuacji gdy informacje na ten temat są mu co do zasady niedostępne.

Wskazany wyrok dostarcza argumentów zarówno pod kątem traktowania spółek zależnych jako stałego miejsca prowadzenia DG spółek dominujących (potwierdza, że sam fakt istnienia spółki zależnej w danym kraju nie kreuje tego miejsca), jak też w zakresie poziomu analizy, której należy oczekiwać od usługodawcy (brak obowiązku badania relacji między spółką zależną a spółką dominującą). Nie zmienia to faktu, że nadal należy badać inne okoliczności dotyczące świadczonych usług pod kątem ustalenia miejsca ich świadczenia (o ile sam fakt istnienia spółki zależnej nie jest przesądzający, a usługobiorca nie musi badać relacji spółka zależna-dominująca, to inne okoliczności znane usługodawcy mogą już wskazywać, że spółka zależna stanowi stałe miejsce prowadzenia DG spółki dominującej, tak jak to wynika z wyroku w sprawie C-260/95 DFDS).

KONTAKT

Maciej Grochulski
maciej.grochulski@ptpodatki.pl
(22) 208 22 08

Aneta Gniewkiewicz
aneta.gniewkiewicz@ptpodatki.pl
(22) 208 22 18